Eens ging een sadhu naar de rivier om een bad te nemen. Daar zag hij een schorpioen in het water spartelen. Schorpioenen kunnen niet zwemmen en de sadhu wist dat als hij de schorpioen niet zou redden, hij dan zou verdrinken. Daarom pakte de sadhu de schorpioen voorzichtig op en redde deze. Toen hij de schorpioen net voorzichtig op de grond wilde neerzetten, prikte de schorpioen in zijn vinger. Geschrokken van de steek, wierp de sadhu zijn hand instinctief weg en de schorpioen vloog terug de rivier in.

Toen de sadhu weer was bijgekomen van de steek, tilde hij de schorpioen opnieuw uit het water. Voordat hij de schorpioen echter veilig op de grond kon zetten, stak de schorpioen hem opnieuw. Zo ging dit enkele minuten door.

Een jager keek toe hoe de heilige de schorpioen voorzichtig en behoedzaam uit het water haalde, om het vervolgens weer erin te gooien terwijl hij stuiptrekkingen kreeg van de pijn die hij ervaarde bij elke nieuwe steek.

Uiteindelijk zei de jager tegen de sadhu: “Vergeef me voor mijn openheid, maar het is duidelijk dat de schorpioen u elke keer zal blijven steken als u hem in veiligheid wil brengen. Waarom geeft u het niet op en laat u hem niet gewoon verdrinken?”

De sadhu antwoordde: “Mijn dierbaar kind, de schorpioen steekt mij niet uit woede of kwade intenties. Net zoals het de natuur van water is om mij nat te maken, zo is het de natuur van de schorpioen om te steken. Hij beseft niet dat ik hem in veiligheid breng. Dat is een niveau van bewustzijn dat hoger is dan wat hij kan begrijpen. Net zoals het de natuur is van de schorpioen om te steken, zo is het mijn natuur om hem te redden. Als hij zijn natuur niet opgeeft, waarom zou ik de mijne dan opgeven? Mijn plicht is om elk wezen te helpen, hetzij een mens of dier.”

Moraal van het verhaal

De Sadhu is in staat om het bewustzijnsniveau van de schorpioen te relativeren. Ondanks dat hij pijnlijke ongemakken ervaart van de daden van de schorpioen, blijft de Sadhu standvastig in zijn natuur om hulp te bieden. Dit representeert het werkelijke gemoed van een werkelijke sadhu, die in het leven komt om ons te inspireren op het spirituele pad. Ondanks dat men mogelijk niet geïnteresseerd is, komt hij toch het goede geven om ons te redden en geeft hij hierin niet op.

Op dezelfde manier kan men ook in een situatie komen om hulp te willen bieden aan iemand die zelf niet geholpen wil worden, waar echter wel een noodzaak is voor iemands welzijn. Op dat moment kan diegene tegenstribbelen, maar zodra wij verdraagzaam zijn, kunnen wij diegene werkelijk helpen.

Een ander voorbeeld is dat, wanneer we werkelijk gefocust zijn op ons doel, we discipline en doorzettingsvermogen dienen te tonen, ondanks de obstakels. Net zoals we een berg beklimmen, is het beklimmen een zware opgave. Totdat we de top/het doel hebben bereikt, waarna het afdalen veel makkelijker is. Inspanning verrichten zonder van het pad af ts dwalen of op te geven, is hierin de sleutel om succes te kunnen bereiken.